LA TENTASJON

Ven azvén picén, t’voj contèr ‘na cosa
mi son rivé ala me eté, parchè ‘n-t-la vitta
m’son sémpor continté e t’zur che dil’volt
l’è stè dificcil un bel po’.
L’’era dur dover arnonsjer
quand l’ocasjon la me dzèva ed provèr
mo stricheva j oc’e còrreva lontan.

Al guèrda al non e la trapla con al formaj
al drisa la covva e al corra via al sorghén
al va a rozghér con pjazér un giornèl
che la rezdora la miss in-t-al solèr..